Ernst Lamberty
No Matricule: 61.842
04.09.1935 - 04.11.1960
Fragmenten in italic zijn uit het boek van Ernst Lamberty:
Legionnair, van Marokko's vagevuur naar de hel van Indo-China.
Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog wordt Ernst Lamberty ingedeeld bij de 13 D.B.L.E. die
deel neemt aan de gevechten om Narvik in mei 1940. Samen met zijn eenheid keert hij terug naar Engeland. Hier worden de manschappen voor een dilemma geplaatst, door vechten onder leiding van de Gaulle of terug naar Frankrijk of Afrika dat nu onder het Vichy bewind valt.
Van onze 10.000 man in Trentham bleven er 1.400 in Engeland om door te vechten, 1.200 daarvan waren legionnairs; van de 2.500 Alpenjagers bleven er 30; van de 4.000 man marinepersoneel in Liverpool 10 man, de rest vertrok spugend en vuistschuddend tegen Engeland; en zo ging het verder.
Uit documenten van het Nationaal Archief blijkt dat enkele Nederlandse Legionairs geen van beide opties kiezen maar besluiten uit het Legioen te treden. Onder deze Legionairs bevond zich o.a.
Robert Michels.Men vertelt wel, dat het Vreemdelingenlegioen gedurende Wereldoorlog II werd opgeheven. Merde ces mensonges ! al wat gebeurde was, dat het grootste deel der in Engeland aanwezige legionnairs zich meldde voor De Gaulle's legioen (uit hen werd de 14e Demi-brigade Legion Etrangere, van de 1e Brigade F.F.L. geformeerd) en dat Vichy, door het uitblijven van nieuwe aanmeldingen voor het Legioen, het 4e regiment in Marokko ontbond. Het Legioen opgeheven? Ze hebben aan alle kanten en fronten de onjuistheid van dat bericht aan den lijve moeten ondervinden!
Men wil nog weten, wat er met ons, legionnairs van Nederlandse origine gebeurde? Ogenblikkelijk na aankomst in Engeland meldden wij ons allen voor het nieuwe Nederlandse leger, dat in Londen onder de naam "Prinses Irene-brigade" zou worden opgericht. Het request, dat wij via de Nederlandse consul generaal in Londen aan onze noodregering aanboden, was uit naam van 30 Nederlanders ondertekend door Arie Vogelaar, laat men die naam controleren.
Tot nu toe ben ik niet in staat geweest deze brief in het Nationaal Archief te vinden.
Na twee weken ontvingen wij een uiterst officiële brief terug, waarin ons in voorzichtige bewoordingen werd medegedeeld, dat er geen prijs werd gesteld op onze diensten, aangezien wij buiten voorkennis van H.M. de Koningin in vreemde krijgsdienst waren gegaan.
Diezelfde dag ondertekenden wij het contract, waarin wij ons voor de tijd van een half jaar verplichtten te dienen in het Vrije Franse leger, dat inmiddels in de laatste dagen van Juni door De Gaulle, in overeenstemming met Winston Churchill, was opgericht.
Op 14 Juli presenteerde de generaal zijn legioen in een parade aan een geestdriftig Londen. Wij werden zwaar getraind en kregen tropenuniformen en inspuitingen.
De 30e Augustus werden wij in Liverpool ingescheept; mijn bataljon kwam aan boord van een Nederlands schip, ik werd, diable! beroerd van die vlag. Er stond een zwaar gegalonneerde scheepsofficier aan de loopplank en ik zei:
"Goeje middag! je mag straks wel op je tafelzilver letten, want je krijgt het Vreemdelingenlegioen aan boord!"
De man verstuikte zijn ogen, een half uur later wist het hele schip dat wij legionnairs waren en dat er een stel Hollanders tussen zaten voor wij die nacht uitvoeren, doel de Vichy-havenstad Dakar, hadden wij ons allemaal verbroederd.
Aan de verscheping van de Franse troepen naar Dakar namen twee Nederlandse schepen deel de
"Westernland" en de "Pennland" [1].
Kapitein van de Westernland is Pieter Lagaaij.
Twintig jaar later verschijnt zijn verhaal over deze periode in de Holland Reporter en nog eens 40 jaar later plaats Rob Vader het verhaal op internet [2][3]
Zoals wel vaker voorkomt, zeker in artikelen en boeken geschreven tijdens of kort na de oorlog, is het feit dat het zich bij deze Franse Troepen voor het merendeel om Legionairs van het Vreemdelingenlegioen handelde niet vermeld wordt.
Dat Kapitein Pieter Lagaaij niet onder de indruk was van de discipline van deze troepen aan boord van zijn schip blijkt wel uit het verhaal. Of hij de "zwaar gegalonneerde scheepsofficier" was die destijds bij de loopplank stond zullen we wel niet meer te weten komen.
Onderscheidingen en Medailles