J.W.L. Custers

N^o Matricule: 84.900
16.08.1951 - 16.08.1956

Lou Custers 1953 in Indochina
13^e DBLE

J.W.L. (Lou) Custers werd geboren in Valkenburg op 23 juli 1928.
Op 15 april 1948 gaat hij in dienst bij het Nederlandse leger. Op 12 november 1948 vertrekt hij naar Nederlands-Indië , waar hij is ingedeeld bij 6^e ARVA¹.
Na bijna twee jaar Indië komt hij weer terug naar Nederland.

Na vergeefse pogingen om vliegtuig-monteur te worden bij de luchtmacht, geeft Lou Custers zich op als vrijwilliger bij het Nederlands Detachement Verenigde Naties Korea. Maar hij wordt om gezondheidsredenen officieel afgekeurd voor militaire dienst. Hij woont op dat moment in het kleine Limburgse dorp Banholt.
"Ik voelde me daar als een gevangene. Dan heb je net in Nederlands-Indië een avontuurlijk leven gehad en dan kom je daar in zo'n katholiek dorp waar niks mocht.”

Augustus 1951, samen met een in de buurt wonende, oud-Sergeant uit Indië gaat Lou Custers naar Lille Noord-Frankrijk om dienst te nemen in Vreemdelingenlegioen. De oud-Sergeant besluit echter niet verder te gaan en gaat terug naar Nederland.
“zeg maar dat ik niet terugkom” geeft Lou Custers hem als boodschap mee.

In Marseille komt Lou Custers een andere Nederlander tegen, Johan Op de Beke uit Hoensbroek. Samen vertrekken ze met een troepentransportschip naar Oran (Algerije) en vandaar per trein naar Sidi-bel-Abbès.

Kort daarna op 11 September 1951 vertrekt Lou Custers naar Maroc waar hij wordt ingedeeld bij het 4^e REI gelegerd in Ksar-Es-Souk.
In maart 1952 vertrekt hij uit Maroc naar Indo China, met de boot Pasteur. Op 7 april 1952 in Saigon aangekomen vandaar met een andere boot naar Haiphong en vandaar per trein naar Hanoi komt hij bij zijn nieuwe eenheid 13^e Demi Brigade Legion Etrangere, 2^e Bat, 8 Cie.
Jaren later verteld Lou Custers:
"Ik heb altijd dezelfde functie gehad. Heb altijd geschoten met een canon cinquante-sept sans recul. Als we dan ergens op af moesten en het was te ver voor een geweer, dan werd ik naar de stellingen gedirigeerd en daar schoot ik dan met het kanon op”.

“Tijdens een van de vele Operations wat we gemaakt hebben, heb ik ook weer eens Johan Op de Beke ontmoet. Toen hebben, Johan en ik, misschien 15 minuten met elkaar gesproken … het was een genot om weer eens Limburgs te praten”.

Lou Custers (links) in 1954
met zijn canon sans recul de 57mm M18

Tijdens Opération Bretagne, periode 4 december 1952 tot 27 december 1952, zag Lou Custers bij een positie een aantal gewonden liggen. Onder hen de Nederlandse legionair Wilhelm van Veldhoven, die hij kende. Van Veldhoven lag op een brancard met een poncho over zich heen. Toen hij Custers in de gaten kreeg, riep hij opgewekt dat hij de weg voor de anderen had vrijgemaakt. Hij had vijandelijke mortieren uitgeschakeld, zodat de anderen er nu langs konden. Kort daarna werd Van Veldhoven afgevoerd.
Na enige tijd vroeg Custers aan een hospik hoe het met Van Veldhoven was. Die vertelde dat Van Veldhoven aan zijn verwondingen was overleden. Voordat hij stierf had hij de hospik nog gevraagd om een flesje rum uit de noodrantsoenen. De hospik zei dat hij dat niet aan een gewonde mocht geven. Toen had Van Veldhoven zijn poncho teruggeslagen en zag de hospik hoe zijn ingewanden eruit hingen.

Na twee jaar zit Lou Custers zijn tijd in Indo China erop en vertrekt op 22 mei 1954 naar Algerije en vandaar naar Marokko, daar blijft het tot Juni 1956.
Zijn 5 jaar zitten er bijna op en hij gaat terug naar Sidi-Bel-Abbes.
In Sidi-Bel-Abbes, juli 1956 komen Lou Custers en Johan Op de Beke elkaar weer tegen.
Lou Custers vraagt of Johan Op de Beke bij-tekende of dat hij terug naar Holland gaat. Zijn antwoord was dat hij naar huis ging waarop ik gevraag heb of hij mij zijn adres wilde geven en dat heeft hij gedaan en dat was : Johan Op de Beke, Hoofdstraat 131, Hoensbroek.
Lou Custers had voor tweeënhalf jaar willen bijtekenen voor Madagaskar, maar toen hij eigenlijk al met verlof op weg naar Marseille, vanuit Sidi-bel-Abbès nog werd ingezet tegen de rebellen die daar actief waren besloot hij uiteindelijk dat niet te doen.
Johan op de Beke vertrok eerder naar Marseille om “af te zwaaien”. Als Lou Custers even later ook in Marseille aankomt, ziet hij Johan Op de Beke niet meer.

“Toen ik weer thuis was ben ik na ongeveer 2 jaar naar Hoensbroek gegaan om Johan op te zoeken maar heb hem niet kunnen vinden”.
In 2005 probeert Lou Custers alsnog zijn vriend uit het Legioen weer te vinden en neemt contact op met het Dagblad de Limburger zie artikel: Vriend uit Legioen overleden

Het volledige verhaal van Lou Custers is te vinden in het boek van Rende van de Kamp “Geen mannen maar Duivels”.

Bronnen:
Familie Op de Beke
Correspondentie J.W.L. Custers met familie Op de Beke
De Limburger “Vriend uit Legioen overleden”
Rende van de Kamp, Geen mannen, maar duivels! Nederlanders in het Franse vreemdelingenlegioen QV Uitgeverij september 2014