Johannes Hendrikus Pomes
werd geboren te Zwolle op 10 April 1901 [1].
Op 24 jarige leeftijd verliet hij het ouderlijk
huis en vertrok naar Antwerpen.
In 1939 met het uitbreken van de oorlog, inmiddels 38 jaar oud, was hij werkzaam
in Bordeaux (Frankrijk). Hij ging naar de Consul te Bordeaux met als doel
terug te gaan naar Nederland [2]. Volgens
de Consul was dit echter onmogelijk. Hij besloot dienst te nemen voor de
duur van de oorlog bij het Franse vreemdelingenlegioen.
Op 6 september 1939 tekende hij zijn contract. Hij werd ingedeeld bij de 13e
DBLE.
In maart 1940 werd hij met het 2e Bataljon van de 13e
DBLE naar Narvik (Noorwegen) gezonden.
Keerde in Mei terug naar Frankrijk, vocht in België en miste de inscheping
naar Engeland te Duinkerken [3] .
Keerde terug naar Frankrijk en werd naar Sidi-Bel-Abbes (Algerije) gezonden .
Op 26 Juni 1940 kwam hij vrij [4] . Kreeg
een baantje in Algiers.
Op 8 Augustus 1941 tekende hij weer bij voor het vreemdelingenlegioen, daar
hij anders in een werkkamp terecht zou komen. Werd te werk gesteld als tolk
bij het 2me Bureau.
Bij het uitbreken van de gevechten in Tunis kreeg
hij toestemming om naar het front te gaan [5] . Maakte
de gehele campagne in Tunis mee.
In Juni 1943 deserteerde hij ten einde zich te
voegen bij de troepen van Generaal de Gaulle. Hij werd echter gepakt.
Kreeg gratie en tekende op 12 Oktober 1943 als vrijwilliger voor de Koninklijke
Landmacht.
Johannes Pomes deelde
aan de Nederlandse Autoriteiten mee dat een andere Nederlander in het
vreemdelingenlegioen genaamd GREVE, afkomstig uit Amsterdam bij Narvik was gesneuveld [6] .
Onderscheidingen
·
Croix de Guerre
·
Croix de
Combattant
·
Medaille Interallies [7]
|