Ebed van der Vlugt
No Matricule:
1914-1917
|

Ebed van de
Vlugt
1923 [1]
|
'Onze landgenoot de heer Ebed v.d. Vlugt,
die als oud-officier van het Franse Vreemdelingenlegioen met enkele
kameraden, evenals hijzelf teruggekeerd uit de loopgraven, een werk heeft
willen stichten, dat zoveel mogelijk misstanden zou wegnemen tussen het ene
volk en het andere...etc.'
Een bericht uit het
Vaderland van 3 april 1921
|
Jeugd
Ebed van der Vlugt
werd te Olst, in Overijsel geboren op 11 April
1886 [1].
Student
Op 23 jarige
leeftijd staat Ebed van de Vlugt als inwonende
van Leiden ingeschreven als student[2]. Hij studeert daar aan de
Universiteit en volgt geruime tijd de colleges van professor Bolland,
hoogleraar filosofie[3].
Dit bevalt Ebed van der Vlugt schijnbaar niet
helemaal of zoals in het tijdschrift De Hollandsche
revue uit 1923 in een karakterschets [1] omschreven:
“Al spoedig echter overheerste de lust in hem zich meer en ruimer op
politiek en economisch gebied te bewegen en al heel spoedig gingen zijn
studies dan ook deze richting uit. Maar de boekenwijsheid alleen kon hem
onmogelijk bevredigen, hij wilde met eigen ogen zien en met eigen ogen
waarnemen en zo nam hij de zwerversstaf op en verliet hij Nederland om er
niet meer voorgoed maar slechts nu en dan, voor korte bezoeken, terug te
komen.
Rusland was, ook al door de studies van professor Van der Vlugt [Mr. W. van
der Vlugt, [4]], het eerste land van waar hij gelegenheid had
verschillende politieke en economische vraagstukken ook in direct verband
met het volkskarakter te bestuderen […].
Na Rusland bezocht hij Finland, Duitsland, Scandinavië,
Oostenrijk-Hongarije, Servië en Italië. In ieder land, bij ieder volk, vond
hij een nieuw terrein voor belangwekkende studie.
Na deze reizen vestigt Ebed van der Vlugt zich
waarschijnlijk in Parijs, Frankrijk waar hij zijn studies voortzet [1][8]
|
De Eerste Wereldoorlog
Op 28
Juli 1914 begint de Eerste Wereldoorlog. Op 30 juli 1914 en 1 Augustus, de dag
van de mobilisatie, wordt een beroep gedaan op de duizenden vreemdelingen
die in het land wonen om toch vooral dienst te nemen. De Zwitserse
schrijver Blaise Cendrars pseudoniem van Frédéric
Louis Sauser, toont zijn bijzondere talent met
zijn Appel aux
étrangers vivant en France dat begint met L’heure est grave
Een menigte in Parijs woonachtige buitenlanders, onder wie ook
Nederlanders, bestormen de rekruteringsbureaus. Onder
hen zeer waarschijnlijk Ebed van der Vlugt.
Over de motieven van de Nederlanders om in Franse dienst deel te nemen aan
de oorlog is in een Nederlandse krant uit de tijd eind 1914 het volgende te
lezen. Het bericht is afkomstig van de correspondent in Parijs, die de
Nederlandse vrijwilligers opzoekt – hij schat hun aantal tussen de 200 tot
300.
“Er zijn er die reeds lang in Frankrijk leven, zo lang dat zij nog slechts
gebrekkig Nederlands spreken. Er zijn er ook die nog heel jong zijn.”
De meesten zijn gedreven tot plicht tot hun besluit gekomen om dienst te
nemen in het Franse leger. Velen hoor ik op een vraag mijnerzijds
antwoorden. ‘In tijd van vrede geniet ik hier de meest goedmoedige
gastvrijheid en rechten als was ik Fransman. Het is dan billijk, dat ik mij
in tijd van oorlog ook gedraag als een Fransman en het land help verdedigen,
dat mij gastvrijheid verleende.’
Vele Hollanders zijn met Franse vrouwen getrouwd, terwijl ook hun kinderen
hier geboren zijn. Zij beschouwen het verdedigen van Frankrijk als het
verdedigen van hun vrouw en kind.
Weer anderen oordelen dat liefde voor Holland hen gebiedt Frankrijk te
verdedigen. ‘Als Duitsland wint,’ zeggen ze ‘dan zal het niet alleen België
maar ook Holland annexeren. Wie dus Frankrijk verdedigt, verdedigt
Holland!’
Ze zien er vrolijk en opgeruimd uit, blij in het vuur te gaan. Naast de
Franse vlag dragen zij de Hollandse driekleur. En uit honderden kelen hoor
ik ‘Wien Neerlandsch bloed zingen.’
Over Ebed van der Vlugt zijn motieven wordt in
1923 [1] geschreven:
“ Toen brak in 1914 de groote oorlog uit. Geen
ogenblik aarzelde Ebed van der Vlugt zijn leven
te wagen voor de verdediging van zijn tweede vaderland. Als gewoon soldaat
nam hij dienst”.
Engage volontaires pour la duree
de la guerre
Op 8
Augustus publiceert de Franse regering in het Journal officieel het besluit van 3 Augustus dat buitenlanders
dienst kunnen nemen in het Franse Leger met ingang van 21 August 1914, als
“engages volontaires pour la duree
de la guerre”,vrijwilligers voor de duur van de
oorlog. De eenheid in het Franse Leger dat al sinds 1831 buitenlanders de
mogelijkheid gaf dienst te nemen was het Vreemdelingenlegioen.
Voor dit doel wordt het Vreemdelingenlegioen wat op dat moment bestaat uit
twee regimenten, uitgebreid met z.g. Regiment de Marche, eenheden voor de
duur van een conflict of oorlog. De buitenlandse vrijwilligers dienen zich
in de begindagen van de oorlog in zulke grote getale aan, dat er vier
regimenten van 2.900 man uit gedestilleerd worden.
Uit het onderschrift bij een van de foto’s uit het artikel uit 1923 over Ebed van de Vlugt weten we dat hij ingedeeld wordt bij
het 3e Regiment de Marche du 1er Etrangere.
Deze eenheid bestaat naast buitenlanders uit brandweer- en politiemannen
uit Parijs.

12 Legionairs van
het 3de regiment de Marche du 1ere Etranger waar de idee des „sympathies
Françaises" later „Le Monde Nouveau" en
„New World" ontstond.
Allen sneuvelden, uitgezonderd Ebed Van der Vlugt
(X rechts) en de heer Kissling (X links), Pool
van afkomst, de later bekende Parijse schilder.
In het Vreemdelingenlegioen
Over
zijn tijd in het Legioen is op dit moment niet veel bekent.
Zijn eerste eenheid het 3RM du 1RE wordt al na enkele maanden op 8 Juli
1915 uit de frontlijn gehaal en op 13 Juli 1915 opgeheven. Zij die dienen
als titre étranger dat zijn 8 officieren en 952 manschappen
worden ingedeeld bij het 2e Regiment de Marche du 1er Etranger.
Ebed van de Vlugt maakt drie jaar in de
loopgraven de oorlog mee, wordt intussen bevorderd tot sergent
en daarna zelfs tot sous-lieutenant en
gedecoreerd met het „croix de guerre".
Verder weten we dat hij met een mijn de lucht in is gevlogen en gewond
opgenomen, later hersteld, afgekeurd wordt voor verdere dienst te velde.
Het behalen van de officiers rang is bijzonders, volgens het boek "Historique du Régiment de
Marche de la Légion Etrangère"(Anonyme, Parijs, 1926) dienden er tijdens de Eerste
Wereldoorlog 7 Officieren van Nederlandse herkomst in het Franse
Vreemdelingenlegioen. Alle 7 Officieren zouden zijn gesneuveld.
Al
tijdens de oorlog maakt Ebed van der Vlugt
plannen voor de tijd daarna; zoals omschreven in het krantenartikel uit
1926 [8]:
“in
de loopgraven, waar, uur aan uur, de dood rondwaarde, ontwierp hij met zijn
vrienden plannen om later, als de brand zou hebben uitgewoed, te trachten,
de wereld beter en daardoor de gelukkiger te maken.... Dit de
kameraadschappelijke gesprekken, onder het donderen der kanonnen gevoerd,
was wat in stille nachten in de loopgraven in Artois werd overwogen en
bepeinsd, is ’t idee van de “Monde Nouveau"
geboren, het veertiendaags internationale geschrift, waarin Ebed van der Vlugt de hoofdredactie en ook de leiding
heeft. De kameraden, die met onzen landgenoot de plannen voor het
tijdschrift ontwierpen, waren gesneuveld. Van der Vlugt bebouwde hun
idealen, die immers ook de zijne waren, als een dierbare erfenis en hij
stelde het zich tot een plicht, die plannen, in donkere, moeilijke uren
overwogen, vaste vorm te geven.
Tussen de jaren 1917 en 1919 is Ebed van de Vlugt
verbonden aan de staf van de Frans-Engelse Information and Intelligence Service
te Londen.
Na de Eerste Wereldoorlog
De
zinloosheid van de oorlog had diepe indruk gemaakt op Ebed
Van der Vlugt.
Zoals eerder geschreven werkte hij in de loopgraven al aan plannen om na de
oorlog aan de wederopbouw van de wereld bij te dragen. Na de oorlog vestigt
van der Vlugt zich in Parijs. Hij draagt nog altijd zijn officiersuniform
volgens een Nederlandse krant als hij de eerst stappen zet om zijn idealen
te verwezenlijken: de oprichting van een tijdschrift dat tot doel heeft
volken economisch en intellectueel te verenigen.
Nadenken over nieuwe wereldorde
In
het Parijse maandblad Le Monde Nouveau, dat als Engelstalige versie The New World ook in Londen en New
York wordt uitgegeven, krijgen grote denkers de ruimte om na te denken over
een nieuwe wereldorde. Het blad heeft volgens eigen zeggen geen politieke
kleur, maar wil deskundigen aan het woord laten over actuele thema’s. Omdat
van der Vlugt in de praktijk, veel Hollandse auteurs een podium biedt,
maakt hij met Le Monde Nouveau uitstekende promotie voor Nederland in het
buitenland. Van der Vlugt streeft ernaar om de economische banden aan te
halen tussen Nederland en een aantal landen. Hij is een voorstander van de
vrijhandel en wil een uitwisseling van literatuur en cultuur tussen landen
op gang brengen. Le Monde Nouveau koopt zelfs een theater in Parijs om
buitenlandse stukken op te voeren in de Franse hoofdstad.
Eind
jaren twintig lijken de idealen van Van der Vlugt
ietwat te doven. Hij verdient de kost als internationaal advocaat en blijft
zijn bijdragen leveren aan ‘Le Monde Nouveau’.
Naturalisatie 1939
In 1939 wordt Ebed van der Vlugt weer Nederlander, of zoals dat zo
mooi heet in ambtelijk taalgebruik: de hoedanigheid van Nederlander
verleend.
De betreffende tekst in het kamerstuknummer 336 ondernummer
3, Naturalisatie van Maria Christina Wilhelmina Buys en 20 anderen luidt
als volgt:
KONINKLIJKE BOODSCHAP.
Aan de Tweede Kamer der Staten-Generaal.
Wij bieden U hiernevens ter overweging aan een ontwerp van wet houdende
naturalisatie van Maria Christina Wilhelmina Buys en 20 anderen.
De toelichtende memorie (en bijlagen), die het wetsontwerp vergezelt, bevat
de gronden, waarop het rust.
En hiermede bevelen Wij U in Godes heilige
bescherming.
's-Gravenhage, den 24 Februari 1939.
WILHELMINA.
De hoedanigheid van Nederlander wordt bij deze
verleend aan:
21°. Mr. Ebed van der
Vlugt, geboren te Olst (Overijssel) den 11 April
1886, advocaat, wonende te Parijs (Frankrijk).
De verzoeker, genoemd in artikel 1 onder 21°.,
verloor het Nederlanderschap door zich in 1914 zonder Koninklijk verlof te
begeven in Franschen krijgsdienst. Hij is zich
echter steeds Nederlander blijven gevoelen, hetgeen onder meer kan blijken
uit zijn journalistieken arbeid en uit zijne
studiën aan de juridische faculteit der Rijksuniversiteit te Groningen in
de jaren 1933 en 1934, gevolgd door inschrijving als advocaat bij het
gerechtshof te Amsterdam. Thans oefent hij te Parijs rechtspractijk
uit.
Oud Eik en Duinen
|
Ebed
van der Vlugt overlijdt op vrijdag 31 mei 1957.
De tekst van de Overlijdensadvertentie was als volgt:
|
Enige
en algemene kennisgeving.
Heden nam God onverwacht van ons weg onze geliefde man en broeder
Mr. EBED VAN DER VLUGT
Chevalier de la Légion d’honneur,
Croix de Guerre
Avocat a la Court, d’Appel
d’Amsterdam
Parijs:
G. VAN DER VLUGT
Bilthoven:
I. VAN DER VLUGT
E. VAN DER VLUGT
’s-Gravenhage, 31 mei 1957
Condoleantie-adres:
2 Rue de Montessuy
Parijs VII
Geen bloemen
De begrafenis zal plaats hebben dinsdag 4 juni a.s. te twee uur op “Oud Eik
en Duinen”.
|
Op
4 Juni 1957 verscheen er ook een kort krantenartikel met de volgende tekst:
Mr.
Ebed van der Vlugt
ter aarde besteld
Hedenmiddag is op de begraafplaats Oud
Eik en Duinen mr. Ebed van der Vlugt ter aarde
besteld.
De heer Van der Vlugt was advocaat en journalist en streed gedurende de
eerste wereldoorlog in het Franse leger. Tussen de jaren 1917-1919 was hij
verbonden aan de staf van de Frans-Engelse Information and Intelligence Service
te Londen.
In 1919 stichtte hij het bekende internationale tijdschrift “Le Monde Nouveau”
en “The New World”, de Engelse editie te Londen. Het doel van dit
tijdschrift was politiek de Volkenbond te steunen en een podium te vormen
voor de belangen van de kleine naties. Voorts om economisch te streven naar
een reductie van allerlei belemmerende handelstarieven en een Europese
samenwerking voor te staan in economische en politieke vraagstukken.
Tijdens de tweede wereldoorlog verbleef de heer Van der Vlugt in Indonesië,
waar hij de Japanse bezetting aan de lijve ondervond.
Na de oorlog ging hij naar Nederland terug, waar hij het vorige jaar het
Atlantisch tijdschrift “The European Observer” stichtte.
De heer Van der Vlugt was geaccrediteerd advocaat bij het Amsterdams gerechtshof,
drager van het Legioen van Eer en het Croix de Guerre.
Zijn boek “Azië in vlammen” verwierf bekendheid door zijn houding tegenover
het communisme.
|
Faleristiek
|
Croix de Guerre
Nadat
een militair tijdens de Eerste Wereldoorlog eervol was vermeld en deze
vermelding in de Franse Staatscourant, de "Journal officiel"
was afgedrukt werd een diploma opgemaakt met de wapenfeiten en de
personalia. Deze diploma's werden vaak nog voordat de decoratie zelf werd
uitgereikt aan de gedecoreerde militairen opgestuurd [7].

Reconstructie Medaille groep Ebed van der Vlugt
Légion d'Honneur
• SUJET : Ebed
VAN DER VLUGT
• Infos
complémentaires :
Décoration : Chevalier
de la Légion d'Honneur
Date de décoration : 21 janvier
1924
Fonction : publiciste hollandais
Informations : (PAYS-BAS)
Sources : Annuaire officiel
de la Légion d'Honneur
de tous les membres au
1er janvier 1932
• Date de parution
: en 1924
|
Verder
onderzoek gaande, heeft U meer informatie laat het mij weten via:
NLLegioen@hotmail.com
|
Bronnen:
[1] De Hollandsche revue jrg 28, 1923 [p. 930 – 943]
[2] Registratie Haarlemmerstraat 53 te Leiden op 1 januari 1910 te Leiden,
Geregistreerde Ebed van der Vlugt, geboren op 11
april 1886 te Olst, student van beroep. Erfgoed
Leiden en omstreken: Stadsarchief van Leiden (Stadsbestuur (SA III)),
Leiden, archief 516, inventarisnummer 1350,
folio 86.
[3] https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerard_Bolland
[4] Mr. W. van der Vlugt, https://www.parlement.com/id/vg09llc57er0/w_van_der_vlugt
[5] http://historiek.net/nederlandse-vrijwilligers-in-het-franse-vreemdelingenlegioen
[6] Les Volontaires étrangers enrôlés au service de la France en 1914-1915; de Maffeo Charles Poinsot, Éditeur : Berger-Levrault ;
Paris Date de publication : (1915)
[7] https://nl.wikipedia.org/wiki/Croix_de_guerre_(Frankrijk)
[8] Onder de Streep Persoonlijkheden. Algemeen
Handelsblad, 06-05-1926 (Via Delpher)
[9] http://www.statengeneraaldigitaal.nl/
Kamerstuk Tweede Kamer 1938-1939 kamerstuknummer 336 ondernummer
3,
Naturalisatie van Maria Christina Wilhelmina Buys en 20 anderen
[a] Moïse Kisling,
né le 22 janvier 1891 à Cracovie (Pologne) et mort à Sanary-sur-Mer
le 29 avril 1953.
Pendant la Première Guerre mondiale, il s'engage dans la Légion étrangère
Dank aan:
Erasmus Laurentius Coördinator buitendienst
Begraafplaats Oud Eik en Duinen
|
|